| Net als vorige week weer super lekker duikweer. Na het zoetwateravontuur weer terug bij de
vertrouwde zeelandbrug. Het zit tegen springtij aan, dus het water staat lekker laag als je bij de
trap onder de brug te water gaan. Als het stof van het instappen is weg gestroomd zien ik het
zicht optrekken naar meer dan drie meter, dat wordt heerlijk duiken. We gaan richting de pijlers.
Op een meter of vier zie ik al de eerste zeeabrikoos. Jeetje die verspreiden zich snel. Een stukje
verder zit een enorme vlokslak. Helaas zit het met rinoforen naar beneden, dus duiken we maar
door. Bij de peiler scharrelen we wat rond. De tubelaria staat er weer heel fraai bij. Er schiet nog
tweemaal een donderpadje voorbij als je tussen de peilers door gaan en de diepte opzoeken.
Het is duidelijk voorjaar en alles ziet er weer fris en fruitig uit. De Harlekijnslakkenplaag is nog
lang niet over. Plotseling hoor ik Marielle roepen. Wow, die is heel blij en zwaai heel enthousiast
met haar lamp. In drie slagen ben ik bij haar. Marielle wijst een gevlekt koffieboontje aan. Wat
een mooi slakje. Schitterend, ik kijk nog even met mijn loep en dan kan Marielle haar gang gaan
met de foto\\\'s. Na een paar minuten het ok teken en ons eerste koffieboontje is vastgelegd.
Rond
de 12 meter scharrelen we over de vlakte. Erg mooi allemaal! We zien zeeabrikozen en
zuurstokzakpijpjes al naast elkaar groeien. Een stukjes verder een slanke waaijerslak. Persoonlijk
vind ik dit een van de mooiere slakken. Paar meter verder staat een Sponspootkrab ons aan te
kijken. Helaas gaat jij op een bijna onmogelijke plek zitten, zodat Marielle flink aan het tobben is
om het beestje vast te leggen. Eindelijk stopt ze en ik ben benieuwd wat ze ervan gemaakt heeft,
maar dat zie ik vanavond thuis wel..
Langzaam weer wat ondieper en we gaan op de terugweg. Hier veel pauwkokerwormen en
paarse kokerwormen. Als we bij de bij de sepiatentjes aan komen is het rif een stuk minder
mooi. Hier is het veel kaler en we zwemmen snel door. Marielle komt naar me toe en haakt de
camera aan mijn jacket vast. Een uur gedoken en ze gaat eruit. Ik knik en sein dat ik nog even
tussen de pijlers ga neuzen. Drie minuten later ben ik er en zie een bekende heel
geconcentreerd met de tubelaria bezig. Paar meter verder vind ik een brede ringsprietslak en
kan ik zelf ook aan de slag. Naar een zes foto\'s buigt de slak naar beneden met zijn kop achter
een oester. Jammer en ik duik weer verder. Tussen de pijlers vind ik nog een afgekloven bosjes
tuberlaria. Met de loep ga ik op zoek en yes ik vind eindelijk weer eens een gymnota. Dat is
alweer een tijdje terug. Het slakje is klein en ik heb de grootste moeite om hem door de zoeker
te vinden en de snoot te richten. Uiteindelijk maar zonder de snoot, want ik wil het beestje vast
kunnen leggen. De manometer staat heel diep in de reserve. Het is maar vier meter, maar veel
langer moet het natuurlijk niet gaan duren. Nog een klik en zoef naar de trap en er uit. Marielle
staat me bij de auto als enthousiast op te wachten. Mooie duik he, volgende week weer? |
| |
